Might มีวิธีใช้ดังต่อไปนี้
1) ใช้เป็นอดีตของ May ในประโยคที่เปลี่ยนมาจาก Direct Speech เช่น
Direct : He said, “I may drive your car today.”
เขาพูดว่า, “ผมอาจจะขับรถของคุณวันนี้”
Indirect : He said that be might drive my car that day.
เขาพูดว่าเขาอาจจะได้ขับรถของผมวันนั้น
2) ใช้ในกรณีที่ผู้พูดไม่แน่นอนใจว่า เขาจะทำอย่างนั้นอย่างนี้จริง (แต่หากมั่นใจอย่างแน่นอนให้ใช้ may แทน) ลองเปรียบเทียบดู 2 ประโยคนี้ซิครับ แล้วจะเข้าใจยิ่งขึ้น เช่น
Mr. A : I don’t know where Det is. He might be at his office.
Mr. B : I think Det may be at his office certainly.
ประโยคแรก : Mr. A ไม่ทราบว่าเดชอยู่ที่ไหนกันแน่ เพียงคาดการณ์ว่าเขาอาจจะอยู่ที่ทำงานของเขาก็ได้ เมื่อพูดออกไปโดยไม่แน่นอนใจเช่นนั้น จึงใช้ might มาเป็นกริยาช่วย
ประโยคที่สอง : Mr. B รู้แจ้งประจักษ์กับตัวเองอย่างเต็มที่ว่า เดชจะต้องอยู่ที่ทำงานไม่ได้ไปไหน เพราะเห็นมาด้วยตาตัวเองแล้ว จึงเกิดความมั่นใจ 100 % ว่า เดชจะต้องอยู่ที่ทำงานของเขา จึงใช้ may มาเป็นกริยาช่วยอันแสดงถึงความมั่นใจ
3) Might + have + Verb ช่อง 3 นำมาใช้เพื่อแสดงถึงความไม่แน่นอนใจขณะที่พูดถึงสิ่งที่เป็นอดีต เช่น
I can’t imagine why she was late. She might have been delayed by the rain or she might have had an accident.
ผมก็คิดไม่ออก(เหมือนกัน) ทำไมหล่อนจึงมาสาย หล่อนมาสายเพราะฝนตกทำให้ล่าช้า หรือว่าเธอได้รับอุบัติเหตุ(กันแน่หนอ)
(การคาดคะเนในลักษณะไม่แน่นอนใจถึงสิ่งที่เป็นอดีตเช่นนั้น ต้องใช้ might + have + verb ช่อง 3 เพราะผู้พูด พูดไปในลักษณะวิเคราะห์เหตุการณ์ ไม่ใช่ข้อเท็จจริงที่ประจักษ์กับตัวเองแล้ว ดังนั้นก็ขอให้นักศึกษาทำความเข้าใจไว้ให้ดีด้วยเกี่ยวกับกฎข้อนี้)