ของขวัญวันเกิด
    วันเกิดปีนี้ ผมได้แมวเป็นของขวัญ แต่ไม่ใช่ “แมวเอ๋ยแมวเหมียว รูปร่างประเปรียวเป็นนักหนา ร้องเรียกเหมียวเหมียว เดี๋ยวก็มา เคล้าแข้งเคล้าขาน่าเอ็นดู” หรอกนะครับ แมวที่พ่อกับแม่ให้ผมเป็นแมวรูปหล่อทองเหลือง ทำท่ากระโดดจับลูกบอลกลมๆ เล็กๆ ดูมีชีวิตชีวา สวยดี แต่แมวทองเหลืองตัวแข็ง เย็นเฉียบ ไม่ได้มีขนฟู ตัวอบอุ่นเหมือนแมวจริงๆ
    ผมทำท่าตื่นเต้นกับแมวทองเหลืองนิดหน่อย ตอนที่แกะห่อของขวัญแล้วยกเจ้าแมวทองเหลืองออกมาจากกล่อง ผมต้องทำท่าดีใจ เพื่อไม่ให้พ่อแม่เสียใจ
    ตั้มเพื่อนสนิทผม  วันเกิดเขาก่อนหน้าผมสองวัน เขาได้ดาบสตาร์วอส์เป็นของขวัญ ผมเล่าเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่ฟังสักสิบหนได้ ทำไมพ่อกับแม่ไม่เข้าใจเลย ว่าผมอยากได้ดาบสตาร์วอส์เหมือนกัน วันเกิดปีนี้ ไม่ใช่แต่ผมที่ผิดหวัง ตั้มเองก็ผิดหวังมากมีดาบอยู่คนเดียว แล้วจะเล่นฟันดาบกับใครล่ะครับ
    ผมทิ้งแมวทองเหลืองไว้บนหลังตู้ในห้องนั่งเล่นข้างล่าง เดินหงอยๆกลับขึ้นมาห้องนอน นั่งที่โต๊ะทำงาน สมุดการบ้านภาษาอังกฤษยังเปิดกางไว้บนโต๊ะ ผมมองดูอย่างเบื่อๆ  การบ้าน  ทำเท่าไรไม่เคยหมดเสียที พวกเราเบื่อทำจะตาย แต่คุณครูไม่ยักเบื่อตรวจ  ยังให้การบ้านนักเรียนทำอยู่เรื่อยๆ ทุกวัน
    “แครกๆ”
    เสียงอะไรเกามุ้งลวดหน้าต่าง ผมเอี้ยวตัวไปมอง ที่ขอบหน้าต่าง มีแมวขนสั้นเกรียน สีขาวลายเทายืนเบียดติดมุ้งลวดอยู่เสียงแกรกๆ คือเสียงอุ้งตีนของมันขูดกับมุ้งลวด
    ผมเปิดหน้าต่างมุ้งลวด แมวลายสีเทาตัวผอมๆ หางเรียวยาวกระโดดเข้ามาในห้องทันที แล้วจัดแจงเดินมาเคล้าแข้งเคล้าขาผม เหมือนอย่างที่แมวทั้งหลายชอบทำ
    ผมอุ้มแมวเทาขึ้นมาดู สำรวจแล้วรู้ว่ามันเป็นแมวตัวผู้ หน้าตาหล่อเหลาไม่เบา หัวและหน้าท่อนบนปกคลุมด้วยขนสีเทาเข้ม ตาสีเขียวปนน้ำตาล จมูกกลมสีชมพู หน้าท่อนล่างสีขาวสะอาด หนวดยาวสีขาวทำให้หน้าโก้เก๋ มันส่งยิ้มให้ผมด้วยท่าทางพอใจที่ผมชมว่ามันหล่อ
    ผมนึกรักเจ้าแมวลายเทาตัวนี้เสียแล้ว…ถึงตัวจะผอม ขนจะสั้นเกรียน แต่ก็นุ่ม อุ่น น่ากอด น่ารักกว่าแมวทองเหลืองอย่างเปรียบกันไม่ได้เลย
    ผมอุ้มเจ้าเทาลงไปหาพ่อกับแม่ ประกาศว่าแมวมาหาผม วันเกิดต้องให้ผมเลี้ยงแมวตัวนี้ พ่อกับแม่ตื่นเต้นลูบคลำเจ้าเทาสักครู่หนึ่ง แล้วพ่อบอกว่า แมวสะอาดรูปร่างดีแบบนี้ คงเป็นแมวมีเจ้าของดูแล ดังนั้นผมจะยึดมาเลี้ยงเฉยๆ ไม่ได้ ต้องประกาศหาเจ้าของก่อน ถ้าไม่มีเจ้าของมารับคืน ผมถึงจะเลี้ยงมันได้
    “ไปเอากล้องมาถ่ายรูปมันหน่อย แล้วพ่อจะทำประกาศเอาไปติดที่ร้านในหมู่บ้าน”
    ผมจำยอม วิ่งขึ้นบ้านไปหยิบกล้องถ่ายรูปของพ่อลงมาให้พ่อเป็นช่างกล้อง ถ่ายรูปเจ้าเหมียวแมวเทา มันแสนรู้น่ารัก กระโดดขึ้นไปยืนหลังตู้เคียงคู่รูปปั้นแมวทองเหลืองทันที เมื่อเห็นพ่อหยิบกล้องขึ้นมา
    พ่อทำป้ายประกาศแมวใครหายไปติดที่ร้านขายของ ร้านซักรีด สโมสรกีฬา และร้านคุณหมอเด่นดวงที่หน้าหมู่บ้าน วันแรกผมใจหายใจคว่ำ กลัวจะมีคนมาขอรับเจ้าเทากลับไป แต่เวลาผ่านไปหลายวัน ไม่มีใครมาติดต่อเลย เจ้าเทากลายเป็นสมาชิกประจำบ้านของเราไปแล้ว
    บ่ายวันเสาร์ ผมกลับจากซ้อมฟุตบอล เห็นคุณหมอเด่นดวงกับผู้ชายตัวสูงใหญ่คนหนึ่ง นั่งคุยกับพ่อแม่ในห้องนั่งเล่น คุณหมออุ้มเจ้าเทาที่นั่งหลับตาพริ้มอยู่บนตัก
    ผมใจหายวาบ เจ้าของมาทวงเจ้าเทาคืนแล้วหรือ
    “ไม่ใช่ๆ คุณทักษ์ไม่ใช่เจ้าของแมว” พ่อเห็นสีหน้าผมก็เข้าใจ รีบแก้ความเข้าใจผิดทันที
    “คุณทักษ์เป็นเพื่อนกับคุณหมอ แกเห็นป้ายประกาศรูปเจ้าเทากับรูปปั้นแมวเลยมาขอดูรูปปั้น”
    ผมเพิ่งเห็นว่า แมวทองเหลืองกับลูกบอลของผมย้ายจากตู้เตี้ยๆ ติดข้างฝามาตั้งบนโต๊ะหน้าโซฟา
    “รูปหล่อแมวนี่เป็นฝีมือคุณช่วง ชลชีพ ศิลปินเอกของชาติ” คุณทักษ์ชี้แจง “คุณช่วงหล่อรูปแมวนี้ส่งเข้าประกวดงานศิลปะแห่งชาติ ได้รางวัลเหรียญทอง”
    พ่อกับแม่ซื้อแมวทองเหลืองนี้มาจากร้านขายของเก่าที่ตลาดจตุจักร ราคาไม่แพงหรอก ผมรู้ เพราะถ้าแพง พ่อกับแม่คงไม่ซื้อ
    “ตอนนี้ พวกเศรษฐีกำลังแข่งกันสะสมงานฝีมือคุณช่วง มีคนมาถามหารูปหล่อแมวนี่ที่ร้านผมหลายคนแล้ว ถ้าคุณสนใจขายผมขอรับเป็นคนประมูลขายให้เองครับ”
    พ่อ แม่ และผม เจ้าของรูปหล่อแมวทองเหลือง มองสบตากัน เรายังตัดสินใจไม่ได้ทันที ต้องปรึกษากันอยู่หลายวัน ในที่สุด เราตัดสินใจเก็บแมวไว้ในบ้านเพียงตัวเดียว คุณคงพอเดาได้นะครับ ว่าเราเลือกเก็บแมวตัวไหนไว้

—————————————————————————————————————-
 แปลภาษาไทยเป็นอังกฤษ

Birthday present

     This year I got a cat for a birthday present. But it was not a flexible cat that would run up, and rub against my leg when I called its name. It was a bronze statue of a cat leaping up to catch a small ball. As beautiful and lively as it looked, the bronze cat was hard and cold to the touch. It was not warm and fluffy like a real cat.
    I pretended to be excited about this bronze cat When I unwrapped the present and lifted the bronze statue from the box. I had to — I didn’t want to upset my parents.
    Tom is my best friend. His birthday was two days ago. He got a Star Wars light sabre for his birthday. I told my parents what Tom got for his birthday more than ten times! Why didn’t they understand that I also wanted a Star Wars light sabre? Not only was I disappointed on my birthday, Tom was also very upset You need more than one light sabre for a fight.
    I left the bronze cat on the sideboard in the living room, and sadly climbed upstairs to my room. I sat down at the desk, staring at the English exercise book lying open in front of me. Homework! The more you do, the more you get. We students were so bored to do it, but surprisingly the teachers never got bored correcting it. They continued to give us more and more each day.
    Scratch!
    What made those scratching noises on the window screen? I turned to look. On the windowsill, a grey tabby stood close to the screen. The scratching sound came from its claw scraping the screen.
    I opened the window, and the slim grey tabby with a long lean tail jumped into the room. It ran to rub against my leg as cats usually like to do.
    I lifted the grey tabby up to examine it closely. It was a tomcat. A handsome tom. His face as covered with dark grey hair. His eyes were brownish green, his nose round and pink.
The lower part of his face was bright white with long white whiskers that gave him an elegant look. The tabby, pleased that I judged him handsome, gave me a big smile.
    I loved this grey tabby… Although slim with short hair, the cat was soft, warm, and nice to hug. He was much, much cuter than the bronze cat.
    I carried the tabby downstairs, annoucing to my parents that the cat visited me on my birthday; therefore I had the right to keep him. Excited, my parents petted the grey tabby for a while. Then Dad said that a sleek clean cat like this must have an owner. Thus, I couldn’t claim owership right away. I had to try to find his real owner first. But if I couldn’t, I could keep him.
    “Fetch me the camera, please, I’ll take his picture and make flyers to post at the stores in our housing estate.”
    I had no choice but ran upstairs to fetch Dad’s camera. As Dad picked up the camera, the cute and clever taby jumped up on top of the sideboard, and stood next to the bronze cat statue.
    Dad made many lost-cat posters and posted them at the grocery store, the dry-cleaner’s, the sport club, and Dr. Denduang’s clinic in front of the estate. The first day I was really worried, afraid that someone would come to claim the grey tabby. But after no one had come for it, the grey tabby became a member of our family.
    When I returned home from the soccer practice on Saturday afternoon, I found Dr. Denduang and a big tall man chatting with my parents in the living room. The sleeping tabby was on the doctor’s lap.
    My heart started. Were they the tabby’s masters?
    “No, no. Khun Phitak isn’t the cat’s owner.” Seeing my face, Dad understood right away and quickly corrected my misunderstanding.
    “Khun Phitak is a friend of Dr. Denduang’s. He saw the picture of the grey tabby along side the cat statue, so he came to look at the statue.”
I just noticed that they had brought my bronze cat with a ball from the sideboard to the coffee table in front of the sofa.
    “This cat statue was made by Khun Chuang Chonlacheep, one of Thailand’s leading artists,” Khun Phitak explanined. “Khun Chuang cast this cat statue and entered it in a national art competition. He won the first prize.”
    My parents had bought this bronze statue from an antique stall at Jatujak weekend market. I knew that it didn’t cost much. If it were expensive, my parents wouldn’t have bought it.
    “Recently many rich people have been collecting Khun Chuang’s artwork. Several collectors have been asking me about this cat statue. If you want to sell it, I’d like to take care of it.”
    My parents and I looked at each other. We couldn’t make a decision right away. We discussed it for a while. Eventually we decided to keep only one cat in our home. Can you guess which cat we chose? 

เรียนคำศัพท์ภาษาอังกฤษ จากเรื่อง ของขวัญวันเกิด
Claw (n.) คลอ  เล็บสัตว์,กรงเล็บ
Disappointed (adj.) ดิสแอ็พพอยน์ ทิด  ผิดหวัง
Fluffy (adj.) ฟลัฟ’ฟี่  เป็นปุย,อ่อนนุ่ม
Sabre (n.)  เซ เบอะ  ดาบ
Sleek (adj.) สลีค เรียบลื่น, เรียบเป็นมัน
Statue (n.) สแต ชิว  รูปปั้น, รูปหล่อ, ประติมากรรม
Tomcat (n.) ทอม แคท  แมวตัวผู้
Upset (v.) อัพเซ็ท  อารมณ์เสีย, หัวเสีย, ผิดคาด